پرواز می کنــــــــیم از ین خـــــــانه تا خـــــــدا      من با دعـــــای فاطـــمه او با دعای من

مــــــا روح واحـــــــدیم ، نه فـــــرقی نمی کند     من جــــای او بتــــابم ، یا او بجــای من

مست تجلّیـــــــــات خـــــــــداوندی هــــم ایم      من با خــــدای اویـــم و او با خـدای من

یک طـــــــور حـرف می زند انــــگار بوده است      از ابتــــــدای خـــلقت و از ابتــــدای من

دنیــــــــا تمــــــام آنچـــــــــه که داری برای تو      یک تار مــــوی خـــاکی زهـــرا برای من

من افتخـــــــــار می کنم اینکه در عـــــــالمین     زهراست مادر همــه ی بجـّـه های من

کاری که کرد فـــــــاطمـــــــه کار امــــــــام بود      زهراست پس عـلیّ من و مرتضی من

مـــــن یک سپر برای جــــــهازش فــــــــروختم     چیزی نمـانده بود که بمیرد به پای من

هر شب دلم به گفتن یک فاطمه خوش است      از من مگیر دلخوشی ام را خـدای من